نمی توانی
کسی را مجبور کنی که دوستت داشته باشدو گاهی حضور در کنار افراد نامناسب باعث میشودحتی درمقایسه با تنهایی ات، بیشتر احساس تنهایی کنی...در چنین وضعیتی تلاش برای ایجادتغییر و تحول ممکن است باعث شود راهت را گم کنی یا شاید باعث شود وجود خودت که تو را "تو" می کند را ازدست بدهی ،گاه سالهاطول می کشد تا یاد بگیری چگونه از خودت مراقبت کنی،به همین دلیل بسیار مهم است که بایدافرادی را در اطرافت داشته باشی که دوستت بدارند.در مواجه باافراد از خودت بپرس،این فرد چه حسی در من ایجاد می کند...در کنار او می توانم خودم باشم؟با او می توانم رو راست باشم؟می توانم به او هرچه می خواهم بگویم؟در کنار او احساس راحتی می کنم؟وقتی او وارد می شود چه حسی به من دست می دهد؟و وقتی می رود چه حالی می شوم؟وقتی با او هستم احساسات واقعی ام را پنهان می کنم یا با او روراستم؟آیا او باعث می شوداحساس حقارت کنم یا به خودم ببالم؟فلسفه وجود این 5 دایره، شناخت است، نه پیش داوری،پس با خودت روراست باش،با افرادی که در نظر تو بد خلق اند،مدارا کن و خودت را
مقید نکن که چون به صرف اینکه با کسی در سر کار و یا اوقاتی ممتدهر روز زمانی رامی گذرانی باید او رادر دایره اول و نزدیک به خودت جای دهی.
در دایره اول افرادی را بگذار که از صمیم جان به آنهااعتماد داری حتی اگر هر روز آنها را نمی بینی ولی وجود آنها باعث حس خوب و ارزشمندی در تو می شود.از خودت بپرس در مورد
افکار و خواسته هایم به چه کسی می توانم اعتماد کنم؟
آنها همان کسانی هستند که در دایره اول جای دارند،با این افرادو در کنار آنها، قدرتمندی...ارزشهای مشترک با آنها داریو با حضورآنها در زندگیت، دنیا را زیباتر می بینی دوستان وهمراهانی خارق العاده!
دایره دوم جای کسانی است که به رشد معنوی تو کمک می کنند مربیان... آموزگاران و شاید هم افرادی که تنها برای وقت گذرانی خوبند بیرون رفتن و خندیدن...چیزی به تو اضافه نمی کنندولی در عین حال هم باعث نمی شوند که حس بدی نسبت به خودت داشته باشی.
دایره سوم همکاران واقوامندو شاید هم آدمهای خنثی، کسانی که نقش بسیار کوچکی در چند ساعت از زندگی توایفا می کنندو تاثیر آنها نیز تنها همان چند ساعتی است که با آنها هستی ،هیچ زمانی در غیر از ساعت ملاقاتشان
به آنها فکر نمی کنی و به راحتی می شود با فرد دیگری جایگزین شوندافراد این دایره در محدوده کار و وظایفشان با تو هستند و لاغیر.
دایره چهارم سر آغاز عزم راسخ توست!آنها کسانی هستند که در کار تو اخلال ایجاد می کنند،افراد این دایره لزوما" با خودواقعی تو مرتبط نیستند،حتی ممکن است رییس اداره ای باشد که تنها دورادور با کار آنها در ارتباطی افراد این دایره در زندگی اجتماعی وحرفه ات مهم هستند...در کنار آنها نمی توانی راحت باشیو وقتی آنها را می بینی شایدحتی آشفته و پریشان شوی.
دایره آخر جای دورترین افراد است،جای آدمهایی که به تو لطمه زده اند،
تحقیرت کرده اند،کسانی که همیشه به تو انرژی منفی می دهندو احساسات زجرآوری را باآنها تجربه می کنی،خوب اکنون که جای هر کس را تعیین کردی
اجازه نده کسانی که در دایره آخر جای دارندمستقیما"روح و روان تو را هدف قرار دهند،نگذار کسی اولویت زندگی تو باشد، وقتی تو فقط یک انتخاب در زندگی او هستی...یک رابطه بهترین حالتش وقتی است که دو طرف در تعادل باشند،شخصیت خودت را برای کسی تشریح نکن چون کسی که تو را دوست داشته باشد به آن توضیحات نیازی نداردو کسی که ازتو بدش بیاید، باور نمی کند!
وقتی دائم
بگویی گرفتارم، هیچ وقت آزاد نمی شوی
وقتی دائم
بگویی وقت ندارم، هیچوقت زمان پیدا نمی کنی
وقتی دائم
بگویی فردا انجامش می دهم، آن فردا هیچوقت نمی آید!
وقتی صبح
بیدار می شویم دو انتخاب داریم:
برگردیم
بخوابیم و رویا ببینیم،
یا بیدار
شویم و رویاهایمان را دنبال کنیم.
انتخاب با
توست...
ما کسانی که
به فکرمان هستند را نگران می کنیم و حتی به گریه می اندازیم
و گریه می کنیم برای کسانی که حتی لحظه ای به فکر ما نیستند!
این یکی ازحقایق عجیب زندگی است،
و اگر این رابفهمی،
هیچوقت برای تغییر دیر نیست ...
کسی را مجبور کنی که دوستت داشته باشدو گاهی حضور در کنار افراد نامناسب باعث میشودحتی درمقایسه با تنهایی ات، بیشتر احساس تنهایی کنی...در چنین وضعیتی تلاش برای ایجادتغییر و تحول ممکن است باعث شود راهت را گم کنی یا شاید باعث شود وجود خودت که تو را "تو" می کند را ازدست بدهی ،گاه سالهاطول می کشد تا یاد بگیری چگونه از خودت مراقبت کنی،به همین دلیل بسیار مهم است که بایدافرادی را در اطرافت داشته باشی که دوستت بدارند.در مواجه باافراد از خودت بپرس،این فرد چه حسی در من ایجاد می کند...در کنار او می توانم خودم باشم؟با او می توانم رو راست باشم؟می توانم به او هرچه می خواهم بگویم؟در کنار او احساس راحتی می کنم؟وقتی او وارد می شود چه حسی به من دست می دهد؟و وقتی می رود چه حالی می شوم؟وقتی با او هستم احساسات واقعی ام را پنهان می کنم یا با او روراستم؟آیا او باعث می شوداحساس حقارت کنم یا به خودم ببالم؟فلسفه وجود این 5 دایره، شناخت است، نه پیش داوری،پس با خودت روراست باش،با افرادی که در نظر تو بد خلق اند،مدارا کن و خودت را
مقید نکن که چون به صرف اینکه با کسی در سر کار و یا اوقاتی ممتدهر روز زمانی رامی گذرانی باید او رادر دایره اول و نزدیک به خودت جای دهی.
در دایره اول افرادی را بگذار که از صمیم جان به آنهااعتماد داری حتی اگر هر روز آنها را نمی بینی ولی وجود آنها باعث حس خوب و ارزشمندی در تو می شود.از خودت بپرس در مورد
افکار و خواسته هایم به چه کسی می توانم اعتماد کنم؟
آنها همان کسانی هستند که در دایره اول جای دارند،با این افرادو در کنار آنها، قدرتمندی...ارزشهای مشترک با آنها داریو با حضورآنها در زندگیت، دنیا را زیباتر می بینی دوستان وهمراهانی خارق العاده!
دایره دوم جای کسانی است که به رشد معنوی تو کمک می کنند مربیان... آموزگاران و شاید هم افرادی که تنها برای وقت گذرانی خوبند بیرون رفتن و خندیدن...چیزی به تو اضافه نمی کنندولی در عین حال هم باعث نمی شوند که حس بدی نسبت به خودت داشته باشی.
دایره سوم همکاران واقوامندو شاید هم آدمهای خنثی، کسانی که نقش بسیار کوچکی در چند ساعت از زندگی توایفا می کنندو تاثیر آنها نیز تنها همان چند ساعتی است که با آنها هستی ،هیچ زمانی در غیر از ساعت ملاقاتشان
به آنها فکر نمی کنی و به راحتی می شود با فرد دیگری جایگزین شوندافراد این دایره در محدوده کار و وظایفشان با تو هستند و لاغیر.
دایره چهارم سر آغاز عزم راسخ توست!آنها کسانی هستند که در کار تو اخلال ایجاد می کنند،افراد این دایره لزوما" با خودواقعی تو مرتبط نیستند،حتی ممکن است رییس اداره ای باشد که تنها دورادور با کار آنها در ارتباطی افراد این دایره در زندگی اجتماعی وحرفه ات مهم هستند...در کنار آنها نمی توانی راحت باشیو وقتی آنها را می بینی شایدحتی آشفته و پریشان شوی.
دایره آخر جای دورترین افراد است،جای آدمهایی که به تو لطمه زده اند،
تحقیرت کرده اند،کسانی که همیشه به تو انرژی منفی می دهندو احساسات زجرآوری را باآنها تجربه می کنی،خوب اکنون که جای هر کس را تعیین کردی
اجازه نده کسانی که در دایره آخر جای دارندمستقیما"روح و روان تو را هدف قرار دهند،نگذار کسی اولویت زندگی تو باشد، وقتی تو فقط یک انتخاب در زندگی او هستی...یک رابطه بهترین حالتش وقتی است که دو طرف در تعادل باشند،شخصیت خودت را برای کسی تشریح نکن چون کسی که تو را دوست داشته باشد به آن توضیحات نیازی نداردو کسی که ازتو بدش بیاید، باور نمی کند!
وقتی دائم
بگویی گرفتارم، هیچ وقت آزاد نمی شوی
وقتی دائم
بگویی وقت ندارم، هیچوقت زمان پیدا نمی کنی
وقتی دائم
بگویی فردا انجامش می دهم، آن فردا هیچوقت نمی آید!
وقتی صبح
بیدار می شویم دو انتخاب داریم:
برگردیم
بخوابیم و رویا ببینیم،
یا بیدار
شویم و رویاهایمان را دنبال کنیم.
انتخاب با
توست...
ما کسانی که
به فکرمان هستند را نگران می کنیم و حتی به گریه می اندازیم
و گریه می کنیم برای کسانی که حتی لحظه ای به فکر ما نیستند!
این یکی ازحقایق عجیب زندگی است،
و اگر این رابفهمی،
هیچوقت برای تغییر دیر نیست ...
جدیدترین یافته های یک محقق ایرانی درباره یادگیری 